Al lang in Boekel: Annalise Jonkers-Stoffels

Annalise Jonkers-Stoffels (45) is afkomstig uit Kaapstad in Zuid-Afrika en woont al twintig jaar in Boekel. Wat bracht haar hier, wat is haar voorgeschiedenis en wat doet ze zo al?

Kaapstad
Annalise komt uit een gezin met drie kinderen. Ze heeft nog twee jongere zussen. Haar ouders leven nog, beiden zijn gepensioneerd. Haar vader werkte als gevangenismedewerker in Kaapstad en haar moeder als leraar aan de basisschool en remedial teacher. Met hun ouders spreken de kinderen Zuid-Afrikaans, maar onderling Engels.

Ze ging naar een Engelstalige katholieke basis- en middelbare school. Het was een Public School. Op deze school werd ook de Zuid-Afrikaanse taal als vak onderwezen. Op deze Public Schools zaten en zitten voornamelijk gekleurde kinderen, blanke kinderen gaan overwegend naar Private Schools.

In die tijd was het apartheidsbeleid van de regering nog volledig van kracht. Ieder ging om met kinderen van zijn eigen groep. Annalise had alleen maar gekleurde klasgenoten en vriendinnen.

Na haar middelbare school is ze naar de Universiteit van West-Kaap gegaan voor een studie ontwikkelingspsychologie. In die studie heeft ze de bachelor graad behaald. Omdat ze graag de wereld wilde gaan verkennen heeft ze zich aangemeld bij een bureau om uitgezonden te worden als au-pair. Omdat ze zowel in de grote stad Kaapstad als op het platteland bij haar oma is opgegroeid en ze zich in de laatst genoemde omgeving het meest op haar gemak voelde wilde ze in een niet al te grote stad gaan werken. Vanwege de taal had Nederland haar voorkeur. Zo kwam ze in februari 2000 bij een gezin in Uden terecht.

Ze had een visum voor één jaar voor een verblijf in Nederland. Ze heeft in dat gezin een heel plezierige tijd gehad. Ze woonde daar min of meer zelfstandig en moest drie dagen per week op de kinderen passen en af en toe koken.

Naar Uden en Boekel, verder met studie
Toen ze op een avond in Uden uitging, met nog vijf gulden op zak, kwam ze in het café in contact met een man die goed Engels sprak en waarmee het klikte. Uit dat contact is een vriendschap ontstaan. Op het eind van de au-pair periode moesten ze beslissen wat te doen. Haar voorgenomen wereldreis heeft ze uit haar hoofd gezet en ze is weer naar Zuid-Afrika gegaan om haar papieren in orde te brengen voor een permanent verblijf in Nederland. In juli 2001 is ze weer naar Nederland gekomen en bij haar vriend gaan wonen. Deze vriend is Dave Jonkers, die al zijn hele leven in Boekel woonde. Ze zijn inmiddels 18 jaar getrouwd.

Al heel gauw is ze op advies van het arbeidsbureau een opleiding gaan doen voor docent Engels in het voortgezet onderwijs. Ze heeft daarna bij verschillende instellingen Engels gegeven, maar haar hart lag niet bij lesgeven alleen. Daarom is ze een studie aan de Universiteit van Utrecht gaan volgen in de ontwikkelingspsychologie voor jongeren. Maar een dagstudie met allemaal 18-jarigen in de klas viel toch niet mee. Bovendien moest ze daarvoor iedere dag naar Utrecht reizen. Ze heeft deze studie afgebroken.

Lesgeven aan vluchtelingen
Na een stage bij vluchtelingenwerk voor het begeleiden van statushouders bij hun inburgeringscursus ontdekte ze dat daar haar interesse lag. Toen heeft ze een post-HBO studie gedaan aan de Radboud Universiteit voor docent Nederlands NT2. Ze werkt nu in Helmond bij het taleninstituut Werkvloertaal, dat een breed spectrum taalopleidingen Nederlands aanbiedt voor mensen voor wie Nederlands hun tweede taal is. Zij begeleidt statushouders die nog moeten alfabetiseren en overige inburgeraars.

Ze heeft met deze mensen een klik. Het gaat daarbij om meer dan alleen lesgeven in de taal maar ook om ze praktisch te ondersteunen, zodat ze thuis raken in de Nederlandse cultuur. Annalise spreekt drie talen vloeiend: Nederlands, Engels en Zuid-Afrikaans.

In haar gewone dagelijkse doen denkt ze na zovele jaren verblijf in Nederland in het Nederlands, maar wanneer ze aan haar ouders denkt doet ze dat in het Zuid-Afrikaans en wanneer ze aan haar Zuid-Afrikaanse vrienden denkt doet ze dat in het Engels. Zo gemakkelijk switcht ze van taal.

Ze gaat nog regelmatig terug naar Zuid-Afrika voor bezoek aan haar familie en vrienden. Naast haar werk doet ze ook vrijwilligerswerk. Ze heeft een aantal jaren bij Zorgboerderij MEMO in Boekel in de dagopvang geholpen. Haar jongste zus heeft het syndroom van Down en dat motiveert haar om mensen met een beperking te helpen. Bij de LEV groep in Helmond is ze ook vrijwilliger als maatje voor statushouders en helpt hen bij allerlei maatschappelijke vragen.

Op dit moment doet ze een aanvullende opleiding voor alfabetisering-volwasseneneducatie NT2 aan de Vrije Universiteit in het kader van de nieuwe inburgeringsaanpak van vluchtelingen, die vanaf volgend jaar van kracht wordt. In haar vrije tijd reist en wandelt ze graag en leest ze veel.

Piet van den Broek