HABO’95 – Unitas 29-27 (12-16)

Afgelopen vrijdag na de training werd er gesproken over deze wedstrijd. Na 8 keer verliezen hoorde ik vertrouwen, hoorde ik strijdlust en hoorde ik motivatie. Precies dat is wat dit zo een mooi team maakt. 

We waren vandaag sinds lange tijd weer eens compleet en inzetbaar (behalve dan de lang geblesseerden). Waar er verschillende spelers afgelopen tijd wat klappen te verduren kregen in de persoonlijke sfeer, waar er griepjes waren, was het vandaag weer een compleet team. 

De start van de wedstrijd was prima, nog even aftasten, want Unitas was een onbekende voor ons, zodoende ging het gelijk op. Na 10 minuten was de stand in evenwicht, 5-5. Wel werd al duidelijk dat zij een paar hard fitters hebben die goed en hard konden schieten. Wij lieten zien dat we op tempo konden spelen en dat hield zich in evenwicht. Dit verliep verder gedurende de 1ste helft. Wat wij nog niet op orde hadden was het balverlies, enkele keren verloren we de bal onnodig en dat zorgde voor doelpunten aan onze zijde. Met een korte sprint liep Unitas voor de rust uit to een 12-16 voorsprong. 

In de rust besproken om de dekking iets anders te doen met het idee het geval vanuit de opbouw wat te neutraliseren. Tevens moest de afronding beter, want er waren kansen zat. 

Ja en dan de tweede helft, de dames waren er op gebrand om een resultaat te boeken en om daar energie in te steken. Na 1,5 minuut scoorde Myrne vanaf de hoek, het gaf het team de boost die het nodig had. Binnen no-time hadden wij er 6 doelpunten in liggen. De stand was weer positief, 17-16. De dekking stond goed Jouke stond geweldig te keepen en de aanval beloonde zichzelf nu met doelpunten. Daarna volgde er een spannende periode waarin er veel werd gescoord, veel 2 minuten tijdstraffen, mooie reddingen waar wij 10-minuten voor tijd met 3 doelpunten voor stonden 26-23. 

In het laatste gedeelte werd de spanning nog een beetje groter. Het werd een om en om game, zij scoren, wij scoren, zij score etc. Er was nog wel een kleine nuance, in dat heel stuk, stonden wij soms met 2 dames minder in het veld. Ondanks dat wisten we te scoren en wist Unitas niet over ons heen te lopen, we wisten de balans te houden. In die periode lieten we met vlagen echt fantastisch handbal zien. Het leek op het vermaarde tikkie take voetbal van Barcelona. Iedereen had die bal kort in bezit, vond de volgende speler in het veld en eindigde met een mooi doelpunt. Dat deden we ook in ondertal. Toen wij vlak voor tijd een penalty tegen kregen, was het even onduidelijk voor nagenoeg iedereen dat het een penalty was, Unitas nam bijna een minuut de tijd om die penalty te nemen, werd het duidelijk dat de overwinning binnen was. De eindstand van 29-27 was dan ook volledig terecht. Myrne had weer haar oude flair terug en speelde een van haar beste wedstrijden tot nu toe. Suzan die soms op miraculeuze wijze doelpunten maakte deed dat nu ook weer en hield een gevaarlijke schutter van Unitas goed in bedwang. Meagan die als sterkhouder voor in de dekking staat was een key-element voor de tweede helft. Marlies die als een speer elke keer voorop loopt in de strijd, en in de doelpunten, liet vandaag zien hoe stabiel zij voor ons is en zo ook vandaag. Vandaag stond ook Jouke weer fantastisch te keepen met maar liefst een reddingspercentage van 41%. Zo was het een combinatie van goed keeperswerk, goede dekking en goede aanval dat ons vandaag de eerste punten opleverde.

1 voordeel dat dit seizoen nog geen team heeft gehad, de euforie van het winnen na 8 keer verloren te hebben. Winnen is fijn zo niet heel fijn, maar winnen na 8 keer eerst verloren te hebben voelt toch anders. Dat gevoel moeten we vasthouden en meenemen in onze motivatie in de komende wedstrijden.