Wat complimentjes je toch blij kunnen maken

Juf Loes komt met het idee in onze klas. Renske, onze stagiaire, en ik vinden het een prachtig plan. Ruim een week geleden. Ieder kind uit onze klas krijgt een enveloppe. In deze enveloppe zit een naam van een ander kind uit onze klas. De bedoeling is om goed na te denken welk complimentje jij dat kind kunt geven.

Midden in de kring staat een doosje. In dat doosje zitten allemaal lege memo papiertjes. Wanneer een kind weer een compliment heeft bedacht mag het een papiertje pakken om een compliment op te schrijven. Dat mag natuurlijk ook gewoon tussendoor.

Vino is druk aan het rekenen. Op een andere tafel zie ik zijn enveloppe en een aantal complimentjes liggen. Open en bloot. ‘Vino’, zeg ik. Hij kijkt me aan. Ik draai met mijn ogen naar de tafel waar zijn enveloppe en de complimentjes op tafel liggen. Oeps, zie ik hem denken. Hij snelt naar de tafel en stopt vlug de complimentjes in zijn enveloppe.

‘Je zet door, ook al is het moeilijk’, lees ik op één van de complimentjes. Ik loop door de klas en overdenk  ‘Je zet door, ook al is het moeilijk.’ Deze week zouden we naar het watersnoodmuseum gaan. Op het laatste moment ging dit niet door. Door corona. Wat een teleurstelling. Maar gelukkig zouden we de volgende dag wel een kerstlunch krijgen op school. Helaas wordt ook deze op het laatste moment afgeblazen. Vanwege corona. En dan zie ik hier bij het lezen van hun complimentjes toch de lach op het gezicht van de kinderen.

‘Je zet door, ook al is het moeilijk.’ Dat geldt natuurlijk voor dat ene kind dat dit compliment krijgt. Maar als ik zie wat een veerkracht en positiviteit jullie, vooral in deze tijd, steeds weer uit jullie hoge hoed toveren dan wil ik jullie daar allemaal een heel groot compliment voor geven. We zijn ieders enveloppe persoonlijk af gaan geven. Want niemand mag prachtige complimentjes mislopen!

Gelukkig, zoals het er nu uit ziet, treffen we elkaar weer snel op school, doorzetters!

Sjaak van Moorsel